کد مطلب:234758 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:265
نماز و اهل بیت
نماز، در مكتب پرافتخار اهل بیت علیه السلام، جایگاهی بس والا و ارزشمند دارد.
تفسیر و تصویر حقیقی و واقعی نماز را، تنها در آیین پارسایی خاندان نبوت می توان به دست آورد.
نماز یعنی اهل بیت و اهل بیت یعنی نماز.
این دو قابل تفكیك از هم نیستند؛ چنان كه اهل بیت و قرآن نیز از هم جدایی ندارند. پیشوایان معصوم علیه السلام در سایه سار نماز و عبادت به اوج كمال و تقرب دست یافتند و نماز نیز در پرتو توجه و عنایت ویژه ی اهل بیت علیه السلام به آن، معنا و مفهوم پیدا كرد.
سراسر زندگی خاندان نبی صلی الله علیه و آله، پر است از نكته ها و حكایت هایی شگرف و واقعی پیرامون نماز و عبادت.
نماز، برای آنان از لذت بخش ترین و دلچسب ترین اعمال به شمار می رفت و هیچ چیزی به اندازه ی نماز و عبادت، برای آنان
[ صفحه 15]
اهمیت نداشت.
حضرت امام حسین علیه السلام در تفسیر آیه ی شریفه ی «الذین ان مكناهم فی الارض اقاموا الصلاة» می فرمود: «هذه فینا اهل بیت [1] .
؛ این در مورد ما اهل بیت است». و حضرت رسول صلی الله علیه و آله همواره می فرمود: «انا لا اشبع من الصلاة [2] ؛ من هرگز از نماز سیر نمی شوم».
و هم چنین فرموده است: «ان الله جعل قرة عینی فی الصلاة و حببها الی [3] .
؛ همانا خدا، نور چشم مرا در نماز قرار داده و آن را محبوب من كرده است».
فرهنگ نماز، در گلشن معنویت و قداست اهل بیت، شكوفا و بارور شده است.
آنان هر كدام، به نوعی در ماندگاری و پویایی نماز تأثیر داشته اند:
پیامبر صلی الله علیه و آله، نماز آورد و مسلمانان را اقامه ی نماز آموخت. امام علی علیه السلام نخستین نمازگزاری بود كه فلسفه ی نماز، هدف زندگی او بود و خدای را در حالی دیدار كرد كه نماز میان دو لبش بود.
ایمان و امان و مذهبش بود نماز
در وقت عروج، مركبش بود نماز
هنگام كه هنگامه ی آن كار رسید
چون بوسه میان دو لبش بود نماز
فاطمه ی زهرا علیهاالسلام در اقامه ی نماز چندان كوشید، كه پاهایش ورم كرد.
[ صفحه 16]
امام حسن علیه السلام، در راه احیا و ابقای روح نماز در كالبد امت اسلام، از همه چیز خود گذشت.
پیشوای آزادگان و سالار شهیدان امام حسین علیه السلام، با خون وضو گرفت و به مقتل، نماز عاشقانه ای به جای آورد و با شهادت خود، آیین نماز را به پیروانش یاد داد.
«آن كس كه عشق را با خاك خون گرفته
تیمم كرد
سجاده را
بر دشت تشنه بگسترد
و مهر را
از لخته های خون عزیزان...
تا آخرین نماز عاشقانه را
در قامت عروج بخواند». [4] .
حضرت سجاد علیه السلام، زینت عبادت كنندگان بود و هم ایشان زیبایی معنوی نماز و سجده را برای همگان ارائه داد.
حضرت باقر و حضرت صادق علیهماالسلام، مفسران واقعی آیه های نماز بودند و فرهنگ نماز راستین را آن بزرگواران ترویج كردند.
پیشوای هشتم امام رضا علیه السلام، با نماز به دنیا آمد و با آن زندگی كرد و با آن چشم از جهان فروبست و....
[ صفحه 17]
در نهایت این حضرت ولی عصر (عج) است كه پرچم نماز و عبادت را در كره ی خاكی به اهتزاز در خواهد آورد و لوح زرین نیایش را در محراب هستی، خواهد آویخت.
اذان ظهر ادا كرد پیشگوی نمازش
میان منتظران بود گفتگوی نمازش
هزارها صف دل بی قرار و دیده به راهش
هزارها نگران دل در آرزوی نمازش
نماز در دیدگاه و منظر حضرت امام رضا علیه السلام جایگاهی بس والا و ارجمند دارد. آن امام همام، به اندازه ای به نماز اهمیت می دادند كه قابل توصیف و بیان نیست. آن حضرت افتخار خود را در عبادت و پرستش می دانست و در جواب مأمون كه از او خواسته بود خلافت را بر عهده بگیرد، فرمود: «به پرستش خدا افتخار می كنم و با زهد و پارسایی امیدوارم از شر دنیا آسوده شوم و...».
پیشوای هشتم، الگو و اسوه ی كاملی از یك نمازگزار واقعی است كه هم با سخنان خود و هم با رفتار و عملكرد خود، سیمای نورانی نماز را به نحو احسن، برای ما تبیین كرده است. در این فصل به اهمیت و ارزش نماز در دیدگاه امام رضا علیه السلام اشاره می شود.
تفسیر و تصویر حقیقی و واقعی نماز را، تنها در آیین پارسایی خاندان نبوت می توان به دست آورد.
نماز یعنی اهل بیت و اهل بیت یعنی نماز.
این دو قابل تفكیك از هم نیستند؛ چنان كه اهل بیت و قرآن نیز از هم جدایی ندارند. پیشوایان معصوم علیه السلام در سایه سار نماز و عبادت به اوج كمال و تقرب دست یافتند و نماز نیز در پرتو توجه و عنایت ویژه ی اهل بیت علیه السلام به آن، معنا و مفهوم پیدا كرد.
سراسر زندگی خاندان نبی صلی الله علیه و آله، پر است از نكته ها و حكایت هایی شگرف و واقعی پیرامون نماز و عبادت.
نماز، برای آنان از لذت بخش ترین و دلچسب ترین اعمال به شمار می رفت و هیچ چیزی به اندازه ی نماز و عبادت، برای آنان
[ صفحه 15]
اهمیت نداشت.
حضرت امام حسین علیه السلام در تفسیر آیه ی شریفه ی «الذین ان مكناهم فی الارض اقاموا الصلاة» می فرمود: «هذه فینا اهل بیت [1] .
؛ این در مورد ما اهل بیت است». و حضرت رسول صلی الله علیه و آله همواره می فرمود: «انا لا اشبع من الصلاة [2] ؛ من هرگز از نماز سیر نمی شوم».
و هم چنین فرموده است: «ان الله جعل قرة عینی فی الصلاة و حببها الی [3] .
؛ همانا خدا، نور چشم مرا در نماز قرار داده و آن را محبوب من كرده است».
فرهنگ نماز، در گلشن معنویت و قداست اهل بیت، شكوفا و بارور شده است.
آنان هر كدام، به نوعی در ماندگاری و پویایی نماز تأثیر داشته اند:
پیامبر صلی الله علیه و آله، نماز آورد و مسلمانان را اقامه ی نماز آموخت. امام علی علیه السلام نخستین نمازگزاری بود كه فلسفه ی نماز، هدف زندگی او بود و خدای را در حالی دیدار كرد كه نماز میان دو لبش بود.
ایمان و امان و مذهبش بود نماز
در وقت عروج، مركبش بود نماز
هنگام كه هنگامه ی آن كار رسید
چون بوسه میان دو لبش بود نماز
فاطمه ی زهرا علیهاالسلام در اقامه ی نماز چندان كوشید، كه پاهایش ورم كرد.
[ صفحه 16]
امام حسن علیه السلام، در راه احیا و ابقای روح نماز در كالبد امت اسلام، از همه چیز خود گذشت.
پیشوای آزادگان و سالار شهیدان امام حسین علیه السلام، با خون وضو گرفت و به مقتل، نماز عاشقانه ای به جای آورد و با شهادت خود، آیین نماز را به پیروانش یاد داد.
«آن كس كه عشق را با خاك خون گرفته
تیمم كرد
سجاده را
بر دشت تشنه بگسترد
و مهر را
از لخته های خون عزیزان...
تا آخرین نماز عاشقانه را
در قامت عروج بخواند». [4] .
حضرت سجاد علیه السلام، زینت عبادت كنندگان بود و هم ایشان زیبایی معنوی نماز و سجده را برای همگان ارائه داد.
حضرت باقر و حضرت صادق علیهماالسلام، مفسران واقعی آیه های نماز بودند و فرهنگ نماز راستین را آن بزرگواران ترویج كردند.
پیشوای هشتم امام رضا علیه السلام، با نماز به دنیا آمد و با آن زندگی كرد و با آن چشم از جهان فروبست و....
[ صفحه 17]
در نهایت این حضرت ولی عصر (عج) است كه پرچم نماز و عبادت را در كره ی خاكی به اهتزاز در خواهد آورد و لوح زرین نیایش را در محراب هستی، خواهد آویخت.
اذان ظهر ادا كرد پیشگوی نمازش
میان منتظران بود گفتگوی نمازش
هزارها صف دل بی قرار و دیده به راهش
هزارها نگران دل در آرزوی نمازش
نماز در دیدگاه و منظر حضرت امام رضا علیه السلام جایگاهی بس والا و ارجمند دارد. آن امام همام، به اندازه ای به نماز اهمیت می دادند كه قابل توصیف و بیان نیست. آن حضرت افتخار خود را در عبادت و پرستش می دانست و در جواب مأمون كه از او خواسته بود خلافت را بر عهده بگیرد، فرمود: «به پرستش خدا افتخار می كنم و با زهد و پارسایی امیدوارم از شر دنیا آسوده شوم و...».
پیشوای هشتم، الگو و اسوه ی كاملی از یك نمازگزار واقعی است كه هم با سخنان خود و هم با رفتار و عملكرد خود، سیمای نورانی نماز را به نحو احسن، برای ما تبیین كرده است. در این فصل به اهمیت و ارزش نماز در دیدگاه امام رضا علیه السلام اشاره می شود.
[1] بحارالانوار، ج 24، ص 166.
[2] ميزان الحكمه، ج 5، ص 367.
[3] امالي صدوق، ج 12، ص 140.
[4] مجموعه اشعار نماز و عاشورا، ص 77.